Esquecede do que facedes Do carro é da vaquiña, Das labores do campo Do fogar, Das vosas nais, Da que os remendaba os trapos. Levantádevos pola loita, Respirade a “vitoria”. Facede da vosa vida un poema Encontrando claros versos, Aos paxaros e os xílgaros, Nomeando ben as cousas A través das metáforas É que non … Seguir lendo
Adeus, adeus, adeus … Miña irmá querida, A morte tronzou túa vida, Ao o bosque chegou a tala Caíches como árbore do mal e ben. ¡Canta cinza! Perdiches a túa grande virtude Que deches en magnitude. Naciches da nada E chegaches a plenitude. Adeus irmá, para sempre adeus. Seguir lendo
Neste pasado sen saída; Vello sen luz (xa consumida), Sen o eido de Cambra, Sen capela é sen rama. Sen árbore é con drama ¡Que difícil é saír desta mísera pobreza! Coa falta de alento Que o sinto por enfermo Arredor da néboa e maleza. A sinto que me empuxa o oco, Dor vivir con … Seguir lendo
… é aquí sobre vos, mentres Me florece esta almofada esquecida, Os digo que quizais no silencio Me reclame con mais forza, Me grite mais, Que o mármore E puñado de alelís”. (Arranxada, “Fosa común”, de Xulio Mariscal. Curral de mortos 1.953). Seguir lendo
Almofada Esquecida 