Lémbrome da acacia co vaivén, O paso do tempo. A capela Santa Rosa De felices momentos. Vieiros tristes e rotos, Onde mirei cos meus ollos, ¡Tantos desfeitos!. Aldea onde aprendín A dar meus primeiros pasos, A estampar a miña primeira letra, A derramar o meu primeiro pranto. Aquí no eido de Cambra, Alimentaron as miñas … Seguir lendo
(Adicado a Dionisio, amolador de San Miguel de Calvelle, no Concello de Pereiro de Aguiar, do seu veciño, que foi, Manuel Alfonso Estévez). Creo no Ceo e na Terra; Creo nas árbores, Nas flores e bolboretas. Creo nas vides, no campo Nas ratas. Creo na especie humana, Que foi i é sacrificada, Nos tempos. . … Seguir lendo
Non creo nas noticias da TV. Tampouco nas radio, creo. Non creo na información, Nin tampouco no diñeiro. É do poder aínda menos. Tampouco nas eleccións, Nas alternativas do poder, No capitalismo usurpador, Multiplicador da pobreza. É mentres sigamos así, Seguiremos descendendo Ao espiral do infortunio Da podremia e miseria. Seguir lendo
Si hai fame nas escolas, Homes sen traballo, Mulleres ensinando as vergoñas Cubertas de rotos trapos. Meu pais:”Non creo en ti”. Ferido profundamente, Teño de protestar e protesto Ollando as gabias de sempre. ¡Tantas! Daqueles restos de xentes: Daquelas sangrantes mulleres, Que nunca pediran as guerras. So querían comer, Crecer, É un chisco de terra, … Seguir lendo
¿Cal será mellor, na que se parte a alma co sorriso dun neno ou non? Chámome Pepiño, por non dicir Manoel, teño 5 anos vivo na aldea, nunca tiven zapatos, é os meus pes descalzos percorreron os vieiros da aldea, buscando un chisco de pan. Un día, sendo neno me fixeron una foto coa faciana … Seguir lendo
Aquí estou, neste mundo, Vello é canso; Esperando a que me chamen ¡Aquí estou esperando!. Co mesmo traxe de sempre, Facendo memoria do pasado, Pasado que xa non exerce. Crin ter moitas vidas: 85 Con purgatorios sucesivos, Todos xuntos ¡un inferno! Sen ningunha comitiva. (Adeus grazas). Seguir lendo
Con este poema sinxelo Que me deu a inspiración Saúdo as xentes de Fornelos Miña terra, meu amor. Un abrazo para todos, A San Xoán, unha oración, As Fraguiñas, romarías, Os levo no corazón. Lembranza o campesiño, Desempeñando a labor, Demostrando no traballo Que é bo cultivador. Defendamos o noso, Con constancia e con amor. … Seguir lendo
Cos meus 85 anos de vida, Moitas cousas aprendín Que me abriron o camiño: Aprendín a querer a xente, Puideron contar con migo; Tal vez o marxinado, O do látego e castigo, Os dos grandes fachendosos, Os dos pantalóns de marca Os da gravata con estilo, O obreiro da cidade, Para eles, Este poema escribo. … Seguir lendo
Almofada Esquecida 