Nesta almofada esquecida. Eu xa sabía que a Lei do funil (embude), é unha expresión popular que denuncia as inxustizas que no meu país son moitas é que atentan contra o xusto principio da equidade. Hoxe está mais que comprobado, como no noso país, se aplica a dobre vara de medir con certos “personaxes” da … Seguir lendo
O fantasma que se cruza Con poemas de miseria, Avasalando a mente Sobre a alma que domina: ¡Soa o vento! É as mans se enfrontan As verbas con medo. ¿Serán as verbas? ¿Serán os versos Que debuxan os meus poemas? Eu son así. ¿Por que? ¿Para que? Son o pobre poeta Que nunca chega. O … Seguir lendo
Dicía nalgunha ocasión “El Confidencial”: “A triste, perigosa é suxa almofada, oculta entre as sabanas. Soemos pensar en xeral, que a suxidade se encontra fora do noso fogar, nos camiños e rueiros, na nosa aldea; e sen embargo, nos esquecemos que grande parte da suxidade, nos nosos días, se encontra no ámbito mais íntimo do … Seguir lendo
Xa o dicía Miguel Hernández: “Aínda baixo a terra meu amante corpo este, escrébeme a terra, que logo te escribirei”. Dende a antigüidade decenas de civilizacións veneraron a Terra Nai, creadora de vida, e protectora de todos nós; pero ¿Si a Terra fora na realidade a nosa amante nos protexería? Este é o que se … Seguir lendo
E a historia dun veciño de Fornelos da Ribeira, que nada tiña e presumía de todo. Me contaran, aló, polos anos corenta, esta historia; unha de tantas historias que xa se escribiran da Santa Compaña, que no rueiro de A Loña, no meu Fornelos natal, houbo un labrego con fama de “fanfarrón”, entre todos eles. … Seguir lendo
O que o tempo non borrou, o aporte que fixo un fillo de Salvaterra do Miño como polizón, camiño doutras terras que o recibiu e as que lle dedica tódalas enerxías. No ano en que Santa Evita de Perón visitou Vigo, era eu xa un mozo, onde falou para aos obreiros do Sindicato Vertical, é … Seguir lendo
É a nosa terra, a nosa vida, a nosa historia, os nosos poemas de sempre, o desamparo, o pracer, a nosa xente. . . ¡Que terá a miña aldea De Fornelos da Ribeira! Cando piso a terra Se me ensancha o corazón É se me acende unha vela. ¿Non será a terra, Os eidos e … Seguir lendo
