Teño alma de poeta, Así me vexo por dentro; Xunto a ti, Sempre xirando E cubríndome de letras. ¡Non sei xa, cantas teño!. Cada grao emocionado Cal abellas, De sonos e esperanzas, Da nosa terra feliz. Son o poeta do vento, Do Sol, da auga, Do amor. Regalía da Natureza, Para que escribamos nela, Que … Seguir lendo
Alguén morre: Nos xornais o anuncio, Familiares o uso, Compañeiro E amigos, E debaixo O memorando Do contido. Alguén morre a diario E ninguén bota de menos As babas na almofada, É sabanas tres veces lavadas. E seguirán Para amenizalo día. . . Alguén more cada día, O sol non respecta os mortos, As noticias … Seguir lendo
O retrato da miña nai Que sempre levo no peito, E cando me vou para a cama Lle dou un biquiño dentro. Era boa e sinxela, Nunca a esquecín, Moito a quería, Nunca se enfadaba E si algunha vez o facía Motivos non lle faltaba. Co seu sorriso de alegría, A levo no corazón; Sempre … Seguir lendo
A vida e fermosa, O ceo sempre azul, O Sol o ilumina todo Aínda mais cando estas tu. Seguir lendo
¡Que nos rouban! ¡Que nos levan todo! A propia familia, Os propios aforros. Nos rouban a todos: Nos hospitais, Nas pensións, ¡Grita, Grita! O especulador do ar e sol, Que nos rouba a esperanza Dun futuro mellor. ¡Que encadeen os que rouban! É nos deixen na alegría: Mañá será outro día. Este poema, E poema … Seguir lendo
(De Baldomero Fernández Moreno, arranxada) Ei aquí, unha bágoa caída na almofada É soaron na funda do frío amidonado, Na aurora terás o cabelo mollado. Non podo durmir de soidade e tristeza, Non poría no teu ombro a cansada cabeza, Choraría un pouco é choraría de pena. . . Pero ai, unha distancia de xuncos … Seguir lendo
Escrebe: Son de Fornelos da Ribeira O meu DNI empeza por 35 É pico. Escrebe: Son de Fornelos, Con amigos de infortunio, Traballando a terra, Arranxando un chisco de pan. Non pido esmola nas portas, Nin me rebaixo a pedila Escrebe: Son de Fornelos Non teño alcume, Xa os digo. Espero con paciencia Non se … Seguir lendo
¡Que queres que te diga! ¡Non me busques! ¡Non me chames! ¡Que da vida non me fales! Seguir lendo
Xosé Anxo Buesa, (Cubano), se expresa así: Cando dobres a túa almofada, coas mans somnolentas, É domingo a domingo, vaias a misa, Da túa casa a igrexa, perderás a sorrisa. ¿Que mais podo dicirche? Serás esposa honesta Que abanicas o esposo cando ronca a sesta: Tras fregar os pratos, e tendelas camas, Te pasarás as … Seguir lendo
¡Honor a nosa terra! Fornelos da Ribeira. Teu nome ex alcemos. Con un grito xuntemos A fe e corazón: Fraternidade e unión. Fornelos brillante faro Que cariñosamente guía, En ti buscamos amparo, En ti a xente confía. ¡Oh terra! De fermoso nome, Que o corazón venera, Sen que se coñeza o nome da patria verdadeira. … Seguir lendo
Almofada Esquecida 