Manuel Cabral Bejarano
Cos pes descalzos polo rueiro,
Trapos vestidos,
Mans cheas de ren,
Cabeza de sonos,
Corazón de amor,
E viñedos de cor,
Abríndose o mundo,
Que nos chama.
Ninguén di nada por ti:
Sen liberdade,
Non apetece sorrir.
Sopra o vento,
Verbas de tormenta,
Recoñece a fame
E a vida eterna.
¡Canta certeza!
¡Canta miseria!
E a porta aberta.
Almofada Esquecida 