Un canto a lúa

É un leve canto, É un canto a Lúa… Que canta baixiño, Que é feiticeira Que se deixa observar Que se deixa bicar. Apenas con un bico Ben soado Que ven e vai Mais aló da maxia, Non se deixa tocar. Seguir lendo →

Non quero…

Non quero, non, Dos teus beizos a esmola, Nin o bico esquecido, Nin o regalo da alborada Que aniquilou a miña alma. Me quedo co corazón partido; E morrer, como morre a cegoña Lonxe do seu meniño. Seguir lendo →

Son un pobre vello

Son un pobre vello Deixando pétalos Polas pedras dos nosos rueiros, Vagando inquieto, No verán e no inverno. Son un pobre vello Sementando o chan De pétalos tristes Que o inverno envolve Antes de morrer, Camiño das estrelas. Seguir lendo →

Eu voume…

As cousas morren, Non resucitan. Eu tamén me vou. As flores as leva o vento; Os días se perden E non volven mais. Así me pasa a min Coa mesma maldade, Que non volverá. Seguir lendo →

Esta nosa terra ten…

Esta nosa terra ten, Un milleiro de parados, Tan so merecen un xexuno e un almorzo. E sen embargo os bancos, Apestados do fedor Dan cobiza sen mitigar A velocidade dixital. A “señoría” indolencia. Os meniños se van a cama Tódalas noites se tomar Unha cunquiña de leite E poder ben descansar. Saben da escuridade … Seguir lendo →

Porque somos pobres

Porque somos pobres, Eles reinan, e non nos deixan falar. Cando se grita: ¡Liberdade! Vólvense tolos. ¡Porque somos pobres! Caemos na mendicidade, Coas mans bacías Rabuñando a terra. ¡Porque somos pobres! A miseria cabalga polo mundo, Entra violenta nos eidos, Se disfraza a esperanza E se maquía a xustiza: ¡Porque somos pobres! Seguir lendo →

Adeus, Adeus

¡Adeus, meus sons das campás De San Xoán de Fornelos. (De Fornelos da Ribeira). Adeus! Adeus, raios e tronos, Nas noites de inverno. Adeus árbores Das ramas tortas; Dos rueiros sen xente, Do río Tea, sen auga. Adeus, noitiña santa, Sen vento, sen presa Coas letras dos meus poemas. ¡Adeus, para sempre adeus! Seguir lendo →

¿Poeta ou non?

¿Poeta ou non? Non o sei. Na almofada da miña cama agarda, Alumeada ou non, na mente. Está por ver nesta noite, Na cama, descansando, Lembrando belidas cousas Que esperabas de meniño. ¡Famento meniño! De pan que non había, Sonos e luz dun día, Fogar da Terra. Creciches e te enchiches de vida: Da mesma … Seguir lendo →

Os de moreira van a por leña

Os luns van, Os martes chegan, O mércores a collen O xoves a cargan Os venres a traen E o sábado a venden. Seguir lendo →

Miña aldea

¡Non te rías! So ten vieiros e vereas… Si decides vir a vela, ou queres vivir en ela, E tes medio para facelo, Porque é unha pacífica aldea, Con xentes moi xenerosas, Con paxaros que aínda quedan, Estamos entre Ponteareas e Salvaterra, Na aldea de Fornelos,de Fornelos da Ribeira. Un lugar para descansar e pasear… … Seguir lendo →