Terra fecunda, Paso a paso Eu te invito A que percorras as terras Onde as viñas están ben dispostas. Terra labrada é espida, Entre vides e Sarmientos Vendimadas algún día. É no lagar de cada adega, Coas uvas da vendima Estreitar o corpo contra elas Para lograr un bo mosto Que se faga fermentar Para … Seguir lendo
Almofada na noite da vendima: Aquela noite, Era de tanto amor Que ata a alba rompeu A clausurar as sombras, E non quixo Apagar a estrela, Subindo os beizos o viño É non emborracharse. ¡E pensar que tantas veces Mesturamos viño e bico! Que o final nos rendemos Nos brazos da almofada. Seguir lendo
O viño, vai de verde a morado, Tórnase rosa, transparente, Onde a Lúa é sólida o instante; É o aroma do viño insistente. O home sabe de viño, O viño sabe do home; O produto un misterio. A memoria do viño É a memoria do cultivador E das estrelas; Que un día, xa de pe, … Seguir lendo
Despois de xantar e beber un viño, Xunto a ribeira do Tea, Durmindo quedei,xunto o río, E o sono correndo entre as veas. Era o tinto, vea a vea, me soaba; A sesta se estendía. Pouco a pouco penetraba, E polo Ceo se estendían As nubes do mes de Agosto Que a todos apetecía. As … Seguir lendo
Noite de verán no eido, Do fogar de Cambra, Con unha cunca de viño tinto, Só, Levanteina e invitei a Lúa, Con ela, e a miña sombra Éramos tres. Pero a Lúa non bebe viño É a miña sombra tampouco; Éramos tres folgazáns: ¿Borrachos? Cada un e quen è, É naquel festín imaxinario Chegou a … Seguir lendo
Vaise a vida… E non me queixo; Se apaga a luz. Se fecha a porta. Vaise a vida… Despois do canto de alegría, Deste Ceo azul celeste, E a escena se culmina. Vaise a vida… É o reloxo se detén Eternamente. So mentes deixa andar As dores é o descanso, E por si acaso, As … Seguir lendo
¡Oh! Cricrí, do viño, Do Condado de Salvaterra, Que ten sono a terra; Canta en viva voz Ou dúrmete contento Que están por chegar As penas da nosa xente Que te farán cantar. ¡Ai, cricrí viaxeiro! Da eternidade. Dúrmete dourado Na nosa soidade. Cricrí cogote Do amañecer, Tibia esperanza De hoxe, mañá e onte. Dúrmete … Seguir lendo
Cando estaban na taberna, Do bo amigo Guillade, Non interesaba sentarse, Senón, de apresurarse A coller a cunca de viño chea, Porque o que sucede na taberna, É que os cartos se gastaban Naquelas noite perdidas No torreiro de As Fraguiñas. Algúns xa estaban espidos, Outros aínda estaban vestidos, É outros tapados cun saco Nun … Seguir lendo
Os meus veciños labregos De Fornelos da Ribeira, Todos eles moi sabios Que me ensinaron a esperar E a pechar os beizos Cando co carro pasar. É saber non suplicar Co carro de bois o paso, Con a doce vaquiña Colocada no seu carro, Sen poder mirar atrás, Mais que as nubes e o vento. … Seguir lendo
Almofada Esquecida 