Cando decidira que Vigo fora a miña cidade, Caera unha tormenta, na última semana. É polas Illas Cíes, a néboa avanzaba, Como un rexemento sonámbulo no Castro, varrendo todo, coa desaparición total Amargo, do exterminio da memoria. Eu me vin, namorado do Mar de Vigo, E da milagreira luz do medio día, Que pouco a … Seguir lendo
Este poema escribo, Cos dentes moi apertados, Coa alma acendida E os pálpebras pechados. Xa non me puiden queixar Da almofada esquecida, Falta de moitos sons, É de esperas con feridas, Mentres a soidade morría. Xunto a almofada lembraba, O cantar daquel merliño, Do incansable colibrí É daqueles outros amigos. Seguir lendo
Que distinta é a miña aldea, Cando chove… Os vieiros son mais escuros, É o chan vólvese grave. As pedras se volven grises, Esquivas é misteriosas, As gotas da chuvia bailan É tinteiran moi chouposas. Na esquina de O Casco, Baixo un paraugas prestado, Entrei no eido de Cambra ¡Non vexas ti! Co cu, mollado. Seguir lendo
O Planeta cheira a morte, Aínda hoxe cheira a morte, Coas balas e metralladoras, Coa carne secuestrada, Torturada é mutilada. O Planeta cheira a sangue, A dor,a xente abandonada, Facéndonos cómplices egoístas. O noso Planeta cheira a morte, Dos revisionistas, Das ameazas, Do terror… As mortes de moitas fosas. Mortes,chamando gobernos, Apatía, cartos e mentiras; … Seguir lendo
Nos meus tempos de rapaz, Había no meu Fornelos Un toliño de rapaz Que se chamaba Antoniño. É nas Fraguiñas, Pasaba o tempo sentado. Nun inverno fixera, un pastel de cheo é o pasalo polas brasas notou como o pastel se desfixera en breve, se apagaran as brasas e nada puido xantar. Muxindo un día … Seguir lendo
Certamente, Pero si é pequena Eu a fago grande en sonos, Con ilusión, con desexos Coa esperanza e cos lombos. Seguir lendo
Na nosa Terra. A dos nosos anciáns Que garda as súas miradas. Os lagartos. O pasado dos nosos mortos. A pedra de sempre, Que na chuvia Garda os riscos. Pedra de tantos vivos. Louvanza sexas, pedra, De tanto tempo pasado. Seguir lendo
Galicia,son eu, Cos pes en marcha, O que acompaña os mortos En silencio, e pola causa. Galicia, son eu, Coa miña boca e miñas mans, Golpeando na pobreza; Calada pola ignorancia. Galicia son eu, Cos meus ollos, miñas mans, Miña cabeza,meus pes miña boca, Meus rapaces soñadores, Meus obreiros, labregos e profesores. Galicia tivo u … Seguir lendo
Terra onde nacín, É onde non morrerei; Terra fértil,Val do Tea, Que une o Ceo e a Terra. Bendito chan que alumea O fornelense da Ribeira, Pola mañanciña cedo, Co carro de bois armado E as mans encalecidas Polo tráxico destino. O Sol lle sae é fai o día, O labrego marxinado Loita con el … Seguir lendo
Máxico espetar… Vivimos tan de presa, que nos esquecemos de gozar da vida, de sentila, de cheirala, de escoitala. É debemos acariciala, sentilo aroma. Contemplala beleza e fermosura. Vivila la vida. Porque somos pontes de luz, que une a Terra, nosa Nai, co Ceo, noso pai. A Terra nos está gritando Que está enferma; Estamos … Seguir lendo
Almofada Esquecida 