Si participas, estás É como estás, participas… Pero si estando, non estás, Porque nunca participas É como si non estiveras. Así que cando deras Da valente opinión, Si pregunta o profesor Respóndelle decidido, Anímate a participar Que isto é moi divertido. (Poema de Marisa Alonso Santamaria. 6 – 07 – 2.017 traducido o galego) Seguir lendo
Mírame ¿É que me ves? So son un pedaciño, Pero son algo mais? Tal vez. Mirando o Ceo: ¡Deus! So me queda un pedaciño Pequeno, ridículo, pero con calor tenro; Son algo mais, Señor, Rozando o Ceo co martelo e o fouce. É alí, onde me ves, Te vexo sempre o revés. Sei que cruzas … Seguir lendo
Cepas vellas, É carreiriñas Coas rozaduras de neno, Marcaron sempre meus pasos. Alí, no fundo do Casco, Con acacia e a capela, Que mais quero deste mundo, Me envolveron en lembranzas Os primeiros anos de vida. Naquel recuncho galego, Que me sei de memoria, Podería imaxinarme Que non pasara o tempo, Cos meus sete anos … Seguir lendo
Nada pasará, camiñante. Non te deteñas, As estrelas,o cemiterio e o tempo O celebrarán tristes. ¡Non te preocupes! Que do meu corpo sen vida Nacerá nova fogueira. Seguir lendo
Estaban abertas de par en par, Non dicían grande cousa: Entrar ou saír. Nada mais. As pechadas, tiñan misterio Sempre prometían O que non ían a dar. As entre abertas ¡Moito coidado con elas! Soían ser irresistibles. Seguir lendo
A “Pipa” con ollos Me está matando E sigo fumando Mentres escribo Este poema Que co fume, É para ti Con cheiro a lume (Paco Valiente). Pobre a miña “Pipa” Un día te culparán Cando o meu corazón canso Se durma do seu vagar. O longo do meu camiño, Fumei, fumei e fumei sempre sen … Seguir lendo
Non se trata de falar Nin tampouco de calar; Se trata de abrir camiños: ¡Faise camiño o andar! Seguir lendo
Grazas, xentes de Fornelos, Terra que vin na primavera, O Sol que a ilumina E as finas herbas da ribeira. Grazas, o sabio, cri,crí,crí. Que se esconde cando chego, Grazas ao azul do Ceo, Os sapos, ras e cadelos, Grazas as pedras dos rueiros, Grazas o vento e as árbores, Os paxaros da mañá, Grazas … Seguir lendo
Daqueles campos de millo, Cheos de esperanza é sonos, Unha maña de dor, Daqueles tempos furiosos, A terra se endurecía, Coa seca.Mes de Agosto. Aquel Sol puro e limpo, ¡Ai meu sol dourado! Reflexo daqueles rostros. Falo da miña aldea querida, Do meu Fornelos natal, Do berce daquelas lendas, Que non me parecían mal. Daquelas … Seguir lendo
Almofada Esquecida 