Cruceiro familiar do Casco, Que o sol che da lembranza, Alumeando coa cruz, Os anos que tes encima; Cristaliza cun sorriso O aroma daqueles anos De nostalxias desfeitas, Por aqueles que emigraron Para ganar o sustento; De neno vivín a túa intimidade, De tempos, é de historias, Coñecín feitos de amor E os paso dos … Seguir lendo
Monthly Archives: Decembro 2018
BARROUTADAS
Non entendas os meus poemas, Si non queres ter problemas. Si queres convivir cos meus poemas, Morrerás de soidade. Si entendes os meus poemas, Terás un fillo menos; Si te enfadan os meus poemas, ¡Por favor non os despreces! Si os criticas en público, Mexarás pola bragueta. Si burlas dos meus poemas polo poder, Seguro … Seguir lendo
Os meus poemas…
Os meus poemas vanse, E a luz deixa de brillar, O can está no palleiro E non deixa de ladrar. Ten os ollos espantados, As patas como a sangrar I eu comezo a chorar. Non entendo o que pasou, Nesa noite de Luar, Nin na penumbra do día, Entre a fiestra de cristal, Neste Fornelos … Seguir lendo
Meu adeus a árbore do casco
¡Meu amigo! Xa pouco queda de ti. Para min,no queda nada Nin a sombra recortada Nin a fraxilidade do aroma, Xa pouco queda de ti Amigo, non queda nada. Véxote cheo de lembranzas, Case que morto; Os sorbos de tantas noites Daquela miña infancia Sempre xuntos, só nos queda As lembranzas dun pasado, Que non … Seguir lendo
Eu tamén fun peregrino
No eido de Cambra Hai un remanso escondido, Onde a miña madriña, Deulle pousada , A este probe peregrino. Tombado naquela eira, Baixo a sombra da “Camelia” Foi nacendo de lonxe Unha idea, un pensamento Para re emprender a viaxe Que me trouxo ata Vigo, Nunha tardiña de frío Apurando os pasos fortes, Onde estaba … Seguir lendo
Retrato de neno
Eu fun un neno tímido Que quixo descubrir as nubes Na Escola de Lourido. E que na aula escribía Intentos dalgúns poemas, É pedía adiviñanzas Sen atender as ensinanzas Que o mestre nos ofrecía. Entón, era amigo do bosque E das súas criaturas, Entendía o canto dos paxaros E o que eran aqueles días. Si, … Seguir lendo
Os do “don” postizo
Din os do DON postizo, Que os demais non o son; Adán foi Adán É os seus descendentes fixo. Nas Sagradas Escrituras Non ten o DON ningún santo, Só o Espírito Santo, Os demais non temos nada. Seguir lendo
Nada de nada
De “nada” é a miña fortuna, E a miña ferida errante; Non teño nada na vida, ¡A miña vida é frustrante! Seguir lendo