Árbol caído
Rico y Ortega, Martín
Es ti, árbore da capela
Deste rueiro do Casco,
Vendo como pasan os anos,
Fuches a único signo
Que a sombra convertiches
Neste cruce de camiños
A capela Santa Rosa
Polos Cambra instituído.
Mireite nos teus ollos
É recoñecín o teu nome,
É soltei un sentimento
Na forza do teu cariño.
Faltei longo tempo desta terra,
E cheguei a ser velliño
Cando antes eu gritaba
A túa presenza viva
Reflotando o teu destino.
Recoñezo os teus pasos e s meus,
A sombra da túa figura,
Acompañando a capela,
Punto final da entrega.
Almofada Esquecida 