Segovia: viejas casas
Ignacio Zuloaga
As velliñas de Fornelos
Son novas feitas en dor,
Por aqueles que morreron
É por aqueles que viven.
So agora, aprenderon a amar
Sen pedir nada a cambio:
So agora son fermosas
Coa beleza apagada da estrela,
Que se miran no espello,
Coa súa pel amouchada.
Mulleres de Fornelos ¡Saúdos!
É digo: ¡Adeus! os que morren,
É, dou a benvida a xuventude
Polo camiño da vida.
Almofada Esquecida 