Esa brisa agarimosa Na finca de Mirambell Acaricia ben as árbores Con os airiños do mar. Lanzalas olas o ar, E facendo remansiños, Baixo as rochas milenarias, Se sente un, a modiño, Cambeando o sentidiño. Fermosa brisa ollamos Na “finca de Mirambell”, Que todos compartimos Cos cheiros de flor silvestre Naqueles recunchos escondidos. ¡Finca de … Seguir lendo
Non son poeta, Nin sequera escritor, Xo un probe xubilado Que fai todo por amor. É unha reflexión, case que fago a diario. Seguir lendo
Xunto a ti, Ría de Vigo, Xunto a ti, namorado, Do tempo e dos veráns; E dos invernos “malpocados”. O verán a Vigo, sempre chega, De fermosas festas; Dun ceo sempre abrazado As gaivotas cantando,é Invitando os veciños A non ser malpocados, Eu lle pido o noso alcalde Non se quebre o seu abrazo. Unamos … Seguir lendo
Cando paso por alí, Vecho os mariñeiros “traballados” De poemas E de amor, Arrastrando os carros de “poesía” Sodes e seredes o guía Da grandeza desta Ría. (Lembrando o sete de Setembro do 2,013 co motivo da Festa do Marisco na Ribeira). Seguir lendo
Nunca estiven envolto no velo da néboa, Que o cubre suavemente, Segundo me din Os solicitantes da noite. Chamados fillos da noite. Ese deambular psicodélico, Ciclo da verba perdida, Xurdira da noite dos sonos Que nacen da alma doída. Lémbrame a un 7 de setembro, día dos Remedios en Ponteareas, en que nos escapamos de … Seguir lendo
Cando eu, era meniño, na noite Gotas de silencio caian É brisas nas mans Sentía na invernía. Este poema corresponde a un vendaval, unha noite de Xañeiro que nos tirou a cheminea. Seguir lendo
Anos de estar casados Con gran amor verdadeiro, Parece que inda foi onte; É a verdade xa pasou, Evaristo a mellor vida Entre o bo e o malo. Sempre unidos estivestes Ante Deus e ante os homes E veciños de Fornelos. Uns veciños xa pasaron, Outros quedan no presente, Logo quedan os do futuro Para … Seguir lendo
¡Miñas terras do Condado! Que os fun deixando atrás, No meu pensamento os levo, Non os esquecerei xamais. Fuches berce da miña vida, Espello da adolescencia, Repouso dos meus sonos Da miña alma querida. Por iso, ollando o meu Condado, Séntome sempre contento, De ser de terra de viño, De Salvaterra do Miño. ¡Que ben … Seguir lendo
Almofada Esquecida 