Os seis magníficos de Fornelos

Como dicía Antonio Machado, … En todas partes eu vin, Xentes que danzaban e xogaban, I en Fornelos había quen traballaba, Como Manolo “O Xurreiras” quen Sen chegar o seu sitio Na As Fraguiñas tiña a “Tenda”. É os había sen presa, Como Silverio, “O zapateiro”, Que “nin nos días de festa”… É onde hai … Seguir lendo →

A miña infancia en Fornelos

Saltando de pedra e pedra, Polos rueiros do Casco, Xogaba con aquelas pedras, Metido sempre no barro. Gocei momentos felices; Baixo os meus pes,sentín a herba, Os froitos da nosa horta,é Sementei de ilusións a terra. Tecín de cores despois, Con óleos e con paleta, Os sentimentos do día, Con nubes e pensamentos Buscando a … Seguir lendo →

A Don Xosé Álvarez

(O meu mestre de Lourido.) Meu sempre e ben querido Mestre, de San Andrés de Lourido: Teña un pouco de paciencia, Quero pedirlle un favor: Como é indispensable É pedirlle o “aprobado” É sentir que vostede Foi sempre moi amable, E sendo tan bo con migo, Para min recordable, É tamén glorificado, Agora que está … Seguir lendo →

A Mari Brey do rueiro de Martin

Naquel eido de Martín, Te goreceches como unha ave de presa, Lembranzas de liberdade Con re gustos de silencios, Como unha noite con cómplice, Naquelas noites branquiñas, Seguiches sempre as estrelas Que tan ben debuxada tiñas, Formando unha cela de monxa, Con unha cruz de cristal. Fuches doncela eucarística, Capitana encallada Naquel Fornelos natal, Que … Seguir lendo →

As Fraguiñas

Chove gotiñas de auga No rueiro de As Fraguiñas Entre as follas dos carballos Caen silenciosamente. ¡Non te asustes Maruxiña Que poden lavarche a vida! É corre para o eido muller, A coller as mazanciñas É debaixo da maceira, Cómea si tes famiña. Seguir lendo →

Cando era inda meniño

Na casiña de Fornelos, Tiña aberta a fiestra, Para escoitar os grilos É as ras de “Cantará” No rueiro de Martín. A fiestra estaba aberta Para que entrara a esperanza, O vento fresco e a paz, Que me invadía a alma. A verdade e que a tiña aberta, Para expulsar os pantasmas Da miña nai … Seguir lendo →

Aquel Fornelos da fame

Para a xente de hoxe en día, Non é fácil imaxinar, A vida do aldeán Neste Fornelos,sen par, Do que non puido estudar, Loitando polo destino, Só aprendeu a traballar. Mirando sempre o camiño, En cada saída solar, Coa compaña do can, Fidel sempre o seu amo, Comendo un chisco de pan Con un chisco … Seguir lendo →

Sentimento

¡Que bonita é a miña aldea, Fornelos da Ribeira! O esquecer me persigue, Non o podo remediar, Lembranzas dos sentimentos ¡Quen os puidera celebrar! Quixera que fora un sono, E perderme o espertar, No eido de Cambra, digo, Un día, Para alcanzar o que digo, Voando a eternidade Que agora faise escura, E non quero … Seguir lendo →