Aquel candil, Que dende os escuros da noite, Nos alumeaba, Chovía sempre Como fai na invernía. A miña nenez que sangraba Baixo o cordel verdoso Que se quixo apagar, No momento de arrancar Foi nunha noite de choiva Na adega da madriña, Que o irmá candil Non me quixo “alumear”. (Nos tempos do candil 1930 … Seguir lendo
O himnos de Vigo,se apagan, É as gaivotas vagan, É mais aló do Berbés, Os hangares sobre a auga. Na igrexa de San Francisco, Están os freis cos maitines, No auditorio Mar de Vigo, Avístanse as do “amor” En cada esquina das rúas, Xemen as gaivotas, As mulleres esperan, Coa curva do seu ventre O … Seguir lendo
Chegou a hora de deixalo, Estou moi agradecido, Tanto os amigos de Fornelos Como os inimigos perdidos; Para todos ¡Ata logo amigos! Eu, probe de min, Se non souben granxearme A simpatía de todos, ¡Salve Deus, a ser felices! Quero despedirme do mundo Coa alegría de sempre; Grazas, sempre, moitas grazas, Recoñezo as miñas bágoas, … Seguir lendo
Foron pasando os anos, É o ar cavounos nun pozo Entre a túa alma e a miña; Pasaron os anos, e pregunto: ¿Qué tal estás miña prima? (Evocando a súa visita a Fornelos, aló polos 1.960) Seguir lendo
Xentes todas de Fornelos, De Fornelos da Ribeira, Esta é a última verba Deste humilde poeta. Eu sosteño Que o poeta non é Ningún alquimista, Senón un home como todos, Un pintor que pinta muros Como o construtor fai as igrexas. Así chaman o poeta o pobo É como é o acepta Dilixente proletario, Revolucionario … Seguir lendo
Na hora do almorzo, No fogar da madriña, Todos a mesa sentados Aproveitando a comida. É eu de neno pensando Nalgún poema, Coa miña voz baixiña; É o corazón sen saber Por onde anda a “cousiña” Evaristo é a muller, Manoel de Cimadevila, Outro encendendo un pitillo, Pensamentos en “delirio”… ¡Polos que non teñen comido! … Seguir lendo
Sempre dubidando Entre salvalo mundo Ou salvarnos del. ¿Que os parece? Seguir lendo
