Fornelos: Xa non me gardas os pasos, Deixaches de ser o meu eido Que gardou o meu destino Daqueles ano floridos Fornelos: ¿ Onde esta o merlo que cantaba? ¿Onde están as doce notas? ¿Onde están os meus amores, É o cereixo de prata? ¡Cantos anos xa pasaron Fornelos da miña vida; Dende lonxe te … Seguir lendo
(Cimadevila) Ese viño que ti tes, Primeiro o bebo eu, Espero que te des conta A cantidade que sobrou ¿Non ves, ou non sabes, A cantidade que quedou? Seguir lendo
(Aló por 1.945) Sentadiño no Cruceiro Ollaba no ceo paxariños, É pensaba no mar os peixiños. E na parra do eido, Uvas, uvas, é uvas Brancas e tintas: Todas con moito cariño. A min non me importaba iso, O viño, viña esquecido. Eu estaba moi feliz Pensando na madriña Que non lle roubaran o viño. Seguir lendo
Na nosa terra temos: árbores, Con sombras. Árbores con nomes, Sen nomes, Ermidas, E viñedos con amores. Na nosa terra,temos: O vale do Tea, Cargadiño de lampreas. No verán sol e praia fluvial, No inverno, Latidos de temporal: Choiva, vento, frío, Cubrindo a faciana de bágoas, Tormentas de día e de noite Entre suspiros e … Seguir lendo
O viño que tanto coidou a miña madriña Beber un viño “Mencía”, Era vida. Bebelo pouco a pouco, É deixalo na fuxida, É quedar desoído en todo. Iso si que non é vida. Bebelo en tempo cero, E suspirar por unha cunquiña E imprimir vida: É gozar dun suspiro. Nos tempos de soidade, É sentirme … Seguir lendo
Deus: ¿Ti me coñeces? Podes dicirme, ¿De que? Porque eu, Sempre pregunto: Porque ¿Me escolles a min? É dis me queres levar Os teus grandes dominios… ¡Dime Deus! ¿Por qué o mundo está perdido? ¿Porque baixo o ocaso vivo Neste total contrasentido? ¡Non sei que sensación é esta, Que me invade os sentidos! Seguir lendo
O tempo foi, como sempre, O que comezou meu destino, Que acabará en nada, Seguindo o meu camiño. A miña vida é, como sempre, Un momento,no destino, Presente na miña mente, Do camiño de nacer. Este camiño é a vida, Daqueles tempos, sen morte, Oitenta anos de vida O meu amor, aniñou. Seguir lendo
¿Dime Señor, no escuro da vida, Como Xesús Cambra e Rivas, Foise quedando con ela? Na clausura cega Da familia porfiada E da Rosa Ánxela, golpeada: Soia é sen soidade Corazón único, Espido o fin, Desta inmortal capela Soia e en escuro A rosa foi verdadeira. Viu de Arxentina, Do Bos Aires, sen ruídos Cos … Seguir lendo
Almofada Esquecida 