A Galicia peregrina

¿Quen son eu? ¿Que somos nós? Repítennos con moito acento. A Galicia peregrina… ¡Que título tan peregrino! ¡Que periodístico nome! Para navegar polo mundo En barco e a deriva.. ¡Que ilusión para dar un estadullo Con ira! Seguir lendo →

Oín dicir…

Que na porta da gloria Estaba sentado San Pedro, E viu chegar un home, De certa casta é galego. Non conseguira identificalo E preguntoulle con celo: ¿De onde ves, mariñeiro? Veño de Galicia, Son un simple mariñeiro. Anda, entra, Ganado tendes o Ceo. Seguir lendo →

¿Que é a vida?

A vida, amigos meus, Son sentimentos, Son sufrimentos Da miña terra; Lembranzas que un día, Baixo as parras do eido, Chorei,canto podía. A vida é, Algo que acaricia e desgarra, Iso que fan as nosas vidas, Tempos calados,sen hora, Unha vida perdida Preguntando despois de todo: ¿Qué é a Vida? As penas vanse, se esquecen, … Seguir lendo →

Apegos e desapegos

En cada maña viguesa, Contemplo pola fiestra Gaivotas alborotadas Librando carreiras, Sen presas. Vivo nun Vigo solidario, E de choiva ennegrecida Aquel verdor estendido polo mar, Da miña terra querida. Quero evocar, Neste apego e desapego, A fondura do efecto: Ceo, Ilas Cies é a Ría Da fartura mariñeira; Pescadores dos Berbés, ¡Adiante coa fortuna! … Seguir lendo →

De Martin Fierro

Moitas cousas perde o home, Que as veces volve a encontrar; Pero lle debo ensinar Si é que non se lembra: Si a vergoña se perde Non se volve mais a encontrar. (Tradución o galego) Seguir lendo →

O vento…

Retomo a memoria de sempre, Envolto no vento; Contemplando a cor da uva Sobre un sol do verán, No eido da madriña. ¡Deixade que me desafogue! ¡Deixádeme que vexa as uvas! Para seguir vivindo Aqueles anos de anguria. “Aqueles anos de neno, De miserias e farturas”. Seguir lendo →

Os meus anos

Os meus anos Vou desandando os rueiros Rebuscando na memoria Os camiños de Fornelos Para lembrar os meus vellos. Lémbrome da baixada Da igrexa de Fornelos O son da gaita galega, Coa Virxe das Dores, Coa súa mensaxe de “enterro”. Baixo un sol radiante, Vai a Virxe dolorosa Con todo o seu desespero. Xa pasaron … Seguir lendo →

As caricias son…

As caricias son unha linguaxe, É si elas me falan, Non quixera que se calen. As caricias non son coplas, Doutras caricias afastadas, Nin outra nova versión Mais ou menos melloradas. Son as festas da pel, Mentres a caricia dure, É cando se afasta, se vai Sen amparo da luxuria. Son as caricias dos sonos, … Seguir lendo →