Quixera morrer na miña aldea En silencio Baixo a camelia do eido, Como quen dorme o tempo, Soñando as lembranzas Daqueles tempos. Quixera durmir alí Baixo a camelia do eido, Na eira, por certo, Vindo fumear a xeito, O tempo, Os paxaros arrollados No niño. ¡Penso! Quixera morrer alí, Ollando as nubes, O merlo na … Seguir lendo
Son un fillo adoptivo Desta cidade de Vigo, Da Ría do ar, digo; De xentes leais Onde o ceo remonta o vo. Vigo, coa cor da ría, canta é ri, Pero as veces embravecida Baixo as nubes das tormentas, ¡Cristo das redes, Cristo da Sal! Non nos abandones, É no Porto do Berbés Déixanos os … Seguir lendo
Aquí vou eu ¡Miserable! Miserable por non ser conde, Duque, ou cal quer outra dignidade. Non fun, non son e non serei Nada. É polo mundo fun Algo mais,non sei por onde. Nin duque, nin conde, Nin cal quer outra dignidade. ¿Algo mais? Non sei de onde… Nin mariscal, Nin xeneral, Nin lexislador, É, menos … Seguir lendo
Quen, de Estoril a Madrid, Coñecido por Xuanito Buscou,non sabemos que. Homes non levaba consigo Nin a pe nin a cabalo; Pero saír, saía De noite motorizado, E cos negocios de rei Soia ir sempre pensando Como lle sairían Os españois enfadados, De tal sorte entendía Que en España ía ollando A través de cada … Seguir lendo
O esquecerse é un momento Cando non responde a memoria; Que todos entendemos Na soidade e na dor. O esquecemento non ter cor, Convertese en indiferenza, Que aniña na conciencia É vai unida a morte Para que o mal sexa menor. A tradición é ven latente Na nosa terra escolmada, Na nosa Galicia amada -entre … Seguir lendo
Lémbrome da fermosura Do eido, onde fun nado, Sentíame, como o merliño No niño, cando chegaba Coa comida o niño. Todo era amor e tenrura, Todo era candoroso Naqueles tempos de neno, Co merliño cantareiro Na figueira do veciño. Horas eran de pracer Que parece fora onte, Cando aparecía a aurora Levando na miña fronte … Seguir lendo
Fora o pai da Patria, O ídolo do pobo. Pasou por todos os estamentos; Asistiu a tódolos “lamentos” Dun pobo sacrificado, Para velo millonario ¿Sabedes de quen se trata? ¡Ven merece adiviñalo! Seguir lendo
Fora un día da Festa das Dores, En Fornelos da Ribeira, Viñera o cura Francisco A celebrala santa misa Con toda solemnidade. É a mediados do sermón Houbo un “peido fogueteiro” Que, o alcalde pedáneo Querendo o despistar, O peido saíu fungando. Do púlpito descendeu De cabeza o reverendo, É o caer saíu dicindo ¡Quen … Seguir lendo
¡Hai, Fornelos da Ribeira! Que te vexo nos meus ollos, En penas é bágoas… Cada día te saúdo, Eido da miña madriña, Berce do meu amor. Difícil podo esquecer Esa terra tan fermosa Dos meus anos infantís. Quizais xa non volva a ver A luz radiante do sol No eido dos Cambra. O calor da … Seguir lendo
