Actitude ante o desastre

Se miran, se presentan, se desexan, Se acarician, se bican, se espidonean, Respiran, se deitan, se cheiran, Penetran, chupan, se recrean; Se dormen, espertan e iluminan, Se escoden, se palpan, se fascinan, Se mascan, se gostan, se babean, Se confunden, se acoplan, se desfrean, Se aletargan, se desfán e se reintegran: Esta é a realidade … Seguir lendo →

Conto a historia . . .

Conto a historia dun tempo, Como os nenos de Fornelos Ían descalzos a escola Por aqueles rueiros de inverno. Como algunhas veces comían O que lles daba a xente; Dándose dente con dente Polo frío que facía Ante ese deus impertinente. ¡Cubrilos pes soamente! Dicían con arrebato: ¡Tan so un par de zapatos! Para eles … Seguir lendo →

Do adro da Igrexa de San Xoán

Do adro da Igrexa, Vin estenderse o vento, E o vento sen querelo, Entrar correndo, Detrás dun vagabundo: Alí estaba pedindo. Seguir lendo →

Nado en Fornelos da Ribeira

Eu fin nado nesta terra De Fornelos da Ribeira, Erguida de viñedos e veigas, Que corren polas miñas veas, Orgullo das nosas xentes De Fornelos da Ribeira. Hoxe lles brindo o meu saúdo Neste humilde poema, Por haber sido nado Nesta bendita terra Da Ribeira do Tea. Seguir lendo →

Dádeme . . .

Dádeme un pequeno bolígrafo Para poder escribir: “A vida é un regalo”. Dádeme unha estación Entre Xaneiro e Outono, Para ver o Ceo e a Lúa, Nunha noite de verano. Dádeme o amor Que sae entre as mans, Dádeme o amor Que sae do corazón; Que saen dos teu beizos, Para escribilos na pedra Deste … Seguir lendo →

Estamos no século XXI

Polo cálculo aproximado, Venus será mais vello, Júpite estará nubrado, Marte, sen pernas e brazos E o Apolo escarallado. Mercurio con dúas muletas E con dous mil alicerces, Con o resto da caterva. Dúas galegas rollizas, Sobornarán esta terra; Porque a falta de homes Subiran o trono as femias. Presidirán este século, Os deuses Vedoira … Seguir lendo →

Alma galega (III)

Miña aldea de Fornelos, De Fornelos da Ribeira: ¿Cantos camiños crucei Para chega ata a aldea? ¡Camiños, camiños, camiños! Eidos,viñedos e maínzos, E fumes nos tellados, Gritos do rapaces Na Escola, no descanso. Sol da mañá,vello e pagan, Viñedos con uvas E bicos con pan. Baixa da Igrexa o abade, Vai pra reitoral, Pasa a … Seguir lendo →

Alma de aldea (II)

Séntate nese cruceiro Onde te poida admirar Ameigando os sentidos Con este cheiro do ar, Embriagado de pracer, E polos rueiros camiñar, Mostrando sempre a beleza Deste Fornelos sen par. As Fraguiñas en festa, Logo ven o carnaval, Co seu único traxe: ¡Que non veña o temporal! Dáme a man, e miremos A carballeira sen … Seguir lendo →