O obreiro e o labrego son dúas persoas: O rico contrata os dous. O Xefe contrata os tres. O Vago contrata aos catro. O Feirante rouba os cinco. O Canteiro emborracha os seis. O Médico mata os oito, O Crego absolve os nove, E o Demo arrea candela os dez. Seguir lendo
Alguén me preguntou un día ¿Que era un peido? E lle contestei moi quedo: Un peido e un peido Con corpo de ar e vento. E, coma unha alma en pena Que as veces sopra e trona, E sae coma a auga deslizada Con forza e moita sorna. O peido e como unha nube voando … Seguir lendo
Sobre aquel vello eido De Fornelos da Ribeira, No rueiro do Casco, A Lúa derramaba seus reflexos, Unha metade alumeando E a outra, escurecendo; Eu estaba na parte escura Receoso e encuberto Da miña tenra infancia ¡¡Seguro!! Non moi claro Pero, polo que din, ben feito. Seguir lendo
Hoxe lle digo adeus, A Escola que xa non existe En San André de Lourido, No día que terminara E se me quebrara a voz. Lémbrome da alta cota, Quizais por nunca volver, É despois de tantos anos Aquela Escola Pública, ¡Doce fogar! Recoñecer fora rosa e espiña, Fora sorriso e azar. Escola pública de … Seguir lendo
Escribir o fai calquera,Baste dicir que eu o fagoPor Fornelos da Ribeira,Envolto nunha cunca de viñoDa casa, non da taberna.Eu son ninguén, e de primeiraPodo pranchar un ovo frito,Repasar algo do que escriboOu resistirme o oído.Porque si o exhibo, son facha,Si penso en negro ou vermelloCon o dedo me sinalan.Hai que pensar no apelido,Investigar o … Seguir lendo
Eu non vin coa cegoña, O 17 de Xaneiro do 1.932. Aprendín a ler e escribir na escola. Vin de ningunha parte E falo sentirme libre. Non gardo ferida aberta Na libreta enriba escrita. Non me lembro de durmir Nunha necesidade obrigado, Nin espertar estar vivo Nunha noite de xeada. Non te vou esquecer nunca … Seguir lendo
Adeus, meu amigo, querido, Ti sempre traballando na terra, Cal sen o xugo, cinguido, A o dono pedindo clemencia. Es dos poucos labregos, Sen vicios, (Apenas fumas), Nin te tiras as mozas novas, Nin andas polas romarías Perdendo o tempo nas témporas. Non vas co teu gando a lucilo A feira de Ponteareas; Que si … Seguir lendo
¡Ai, Cuco da miña terra! Como músico importante, ¡Canta harmonía encerrabas! Cantos de primavera e verán, Co sol en calma Batendo as túas as na árbore, Eu escoitándote en calma Enchendo de canto a alma. Seguir lendo
A Vírxe está lavando E San Xosé no currelo, Os paxaros están próximos a desfacer o enredo. Pero mira como sisan Os peixes no río, Pero mira como sisan, E volven a sisar, Os novos peixes gordos Con a oportunidá. Seguir lendo
Almofada Esquecida 