Nace un, e traballa toda a vida; Traballa, e non da abasto para mantelo Fogar, e cantos vivimos nel. Nunca se ve a ansia,ser un home honrado, Nunca libre, de penas e de pecado, Que ser feliz, nun mundo doado. E darlle que darlle, na escura loita, E traballar de cote,e a voz escoite. Traballar … Seguir lendo
Tocaba de gaiteiro a gaita, “Juanito o zapateiro”, E facía soar o ronqueiro. Con toda clase de esmero. ¡Cantas veces tocou ledo, O chorarlle o corazón! Corríanlle as bágoas polos ollos, E dicía a xente o miralo: ¡Canta forza pon Juanito Parece que vai chorando! Corríamos os rapaces As Fraguiñas a escoitalo, E a gaita … Seguir lendo
Levo na memoria a acacia, coas súas follas, Diante da capela Santa Rosa, Pola sombra do lugar. Te estás marchando, compañeiro Da nosa vida, Esplendoroso xa non estás. Cantas horas pasei a túa sombra, As túas ramas tapando a capela, Aquelas vibracións quedaron xa atrás. O tesouro o levou o por vir. Moitas veces, a … Seguir lendo
Lémbrome sempre daqueles días afastados, Que parecían igual que agora, pero de repente, Como si os houbera traído o vento, Chegaban do Sur, e se ían polo poñente. Lémbrome do sorriso da túa faciana, Contaxiada con ela, as nosas vidas, Me aproximaba, para que me guiara, Non podía sentir medo, Porque ela me cuidaba. Co … Seguir lendo
¿Que sabes da árbore Que está morrendo de pe, diante Da capela Santa Rosa? ¿Sabías que as veces chora, E as veces canta? ¿Que sabes dela? Mírana agora, Si a túa pulila alcanza A penetrar na ferida que actualmente a mata! ¡A que viviu Tantos anos, Ollando as cousas que pasan! Seguir lendo
¡Como fungaba o vendaval! ¡Como fungaban as fiestras! ¡Como as pingueiras caían E nos cristais batían. Como as árbores se desfollaban, Como tolos se asemellaban Remexendo as súas follas Querendo fuxir do vento. A cheminea da cociña Botáballe rifa o vento Por veces a rifa se oía Entre os queixumes do eido. Eu era un … Seguir lendo
Chegaches a terra adoptiva Coa luz das estrelas, Para alumear o camiño Co teu corazón humilde Ofrecido polo destino. Regresaches con amor, Despois de 50 anos cumpridos, Cargado de bágoas traídas, Coa dor pura e santa, De cando neno durmido. Seguir lendo
Te fuches en silencio, meu amigo, Deixaches tristeza na ausencia, ¡E tanto que che debemos! O noso lado estiveches Polo camiño ingrato, Marcando as pegadas, Coa túa voz, coa túa pluma. Co corazón as gravaches Naqueles días de loita. Eran as horas da dor E posibles esperanzas. Seguir lendo
No eido de Cambra, Áspera e fría, Coas súas ramas grises Inda hoxe aquí a lembro. ¿Quen non lembra a figueira Da horta dos Estévez Cambra? No eido tamén había, Pexegueiro e maceiras, E cereixo xaponés. Na primavera Todos se abrían en flores, O arredor da figueira. A pobre parecía estar triste, Coas súas ramas … Seguir lendo
Almofada Esquecida 