Dunhas verbas de Alfrego Brañas, 1.915. Nin todo o millo, Dos teus campos, Nin todo o viño Dos teus emparrados, Nin toda a leña Das carballeiras Teñas na eira, Nin que venderas Os bois e vacas Aforrarías, Nin as patacas Para pagar a Facenda, Dereitos varios Arrendos e foros Os propietarios; Cédulas, portas Papel timbrado … Seguir lendo
Aló polos anos cincuenta Houbo na parroquia de San Xoán de Fornelos Un crego que era un bendito E lle chamaban Francisco, Moi amigo do bispo de Tui – Vigo, Debendo a súa bondade O crego do noso conto, Chegara presto a misar Ensinando os paxaros do lugar As mil maneiras de cantar. Un día … Seguir lendo
O pe da lareira, na veira sentadas Tres vellas falaban da memoria Doutros tempos e cousas pasadas De cando eran mozas.¡Un caso de historia! Que conte, Pepiña, o seu caso. Pois ben, contareino. Non tiña 20 anos ¡Que fermosa era eu! Parecía unha estrela O día que souben do mundo os enganos! A hora de … Seguir lendo
Quixera saber do Condado Salvaterra, Que garda a alma, Cando nos mira así Provocando en cada noite, Darnos pouco a pouco Unha cunca de viño tinto Se dicirche verba algunha, Entregando as cuncas Do viño da nosa terra, Que hoxe por hoxe, non se arreda. E vai sementando loucura Dos beizos ata a cintura Que … Seguir lendo
Andaba con unhas ganas loucas De volver a verme cantar Con un Mencia que seduce E non o puiden encontrar. Mal humurado pola choiva Do eido non puiden saír; ¿Será que o tempo sabe ben Que xa non me puido ír? A o vento me dirixo: O tempo me axudará A elevar a cunca do … Seguir lendo
En Fornelos da Ribeira, Estando Pedro Madruga ferido, Mandoulle o Conde un mensaxe Para que viñera a velo. Mal aventurado o Conde Viñera logo sen tardar; Xornada de festa había E non lle apetecía andar. Pedro Madruga tiña un xantar E logo de haber xantado Déronse de novo a pasear Pola carballeira das Fraguiñas: “De … Seguir lendo
Eu so quero, unha cunca de tinto: E o meu desexo. – ¿Ten o viño desexos? A doce cunca en que bebo, Meu taberneiro, Ten un mencia Que sempre bebo. Seguir lendo
Coa sombra do ano, con o tempo Que envellece o outono e a madeira vella o vermellón, o corazón do viño, fragua nas adegas con paciencia. Milenaria ciencia da alquimia Que non admite mais co clima, Cando o mosto recobra movemento E fermenta a uva na barrica. De nubes ía a tarde Fundamentalmente no Condado, … Seguir lendo
¡Ai como vexo pasar o tempo, Arrancado de Fornelos da Ribeira, Daquela xuventude; Como as de hoxe arruinadas, Indo camiño do silencio, Navegando no esquecemento Levando dentro o tormento Dos desexos a gritos. Asubiaba o vento o meu nome, Pero o ignorei con descaro, Para acudir o amparo, Que agradecín o marchar. ¡Non escoitei a … Seguir lendo
Almofada Esquecida 