Camiñando pola praia É ver o horizonte do mar; E sentir as areas nas pernas Brotando nos beizos un poema. Pero, ¿Que é un poema? Un puro sentimento No corazón ben gardado; A praia un interminable lenzo, Escoitando os segredos Dun romance inacabado. Te lembrarei sempre En cada amañecer, En cada vermello atardecer Como o … Seguir lendo
Tal vez, debería deixar de escribir. . . ¿Cal é o sentido de facelo? Moitos dirán que perdo o tempo; Outros que son un caso perdido. Non lles importa o que escribo, Pero non o fago por eles, O fago por min, Porque me gusta facelo; Porque con isto son feliz: “Son feliz cando escribo”. … Seguir lendo
Non quero verme na urna Porque amei o sol, a Luz e o Ar. ¡Non quero sombras! Non quero verme baixo terra Nin tampouco en sepultura; Quero verme xunto as flores Da miña terra querida. Non quero a pesada lápida Que aprisione o meu corpo Coa laxe; Eu quero velos luceiros Das fermosas vagalumes, E … Seguir lendo
Non me preguntedes quen son, E si son moi coñecido; Tampouco dos sonos queridos Que como vedes,xa non están. Eu xa non estou, pero vou Andando polo camiño, Mentres sigo pelexando Polo eido de Fornelos Onde están os nomeados. O Ceo está moi claro Nel verán a miña fronte, Escoitará pouca xente A miña risa … Seguir lendo
As inxustizas do Planeta Terra, Varrer as miserias e merdas. E si queremos a paz ver Aprendamos a varrer. Busca ti, tamén a escoba, E ven con migo a varrer, Co perigo nos axexa; Está entre nos ¿Non ves? Nos busques o arredor Que está no interior. Espertemos dunha vez: O tempo e de varrer … Seguir lendo
Que sexa galego, Que teña frío E que ame a vida. Vostede comprende Que aquí en Vigo, Non estean a vides, Nin tampouco as uvas Do viñedo da miña madriña. Vostede comprende, Que non teña nada en contra, Nin odie a ninguén Nin sexa indiferente. Vostede comprende, Que xa cheguei a vello, Crendo na democracia … Seguir lendo
Polos rueiros de Fornelos, De Fornelos da Ribeira, Mentalmente vai pisando O que quixo ser poeta. E polo rueiro do Casco Pasa coma sempre o poeta Enterrado na tristeza. Seguir lendo
Diante da xente que os vota Levades o disfrace de “honrados” E na impunidade do “despacho” Sodes o “demo” cobrando. Polas cárceres pasean Os lexisladores ¡Que dan pena! Por iso, o pouco tempo das condenas. Corruptos non so son os que reciben, Delirantes os que pagan Si non os que o saben, e calan. Corruptos … Seguir lendo
Almofada Esquecida 