Un mercado en un pueblo de Asturias
Herrer y Rodríguez, Joaquín María
Hoxe nos venden o “benestar social” cal refresco
A felicidade “hidratante e doce”;
Burbullante e suave
Que Entra polos cabelos
E baixa pola garganta,
Como unha caixa de pastillas
Con unha agulla pensante.
Cando un encontra un euro
Na pobreza,
Crece a respiración;
Cando un sabe que o diñeiro
E quen dita a dixestión.
¿Poderás ser feliz?
Hoxe, se devora a comida rápida,
Non se ten diñeiro na casa.
Aquí, a vida e política.
Aquí de lamber o chan se trata.
Aquí está a independencia
Aquí está a vida que ata.
Xa. . .
“Teño ganas de chorar
Para ver si crecen as flores,
Crucificar os meus beizos
E descifrar meus amores.
Quizais estea chegando a hora
De enterrar o meu cadáver;
Facer xustiza de amor
No interior do inferno.
As veces pregunto eu:
¿Como resumir o poema
Comparando a soidade,
A morte e a vida
Que vexo nas miñas meixelas?
Almofada Esquecida 