¡Carballeira! Es consolo é chanto, Esperanza é fe de vieiros. Árbores que dades descanso É paz o peliqueiro. ¡Carballeira! Es alma e alegría, Amparo,luz e perdón, Que a túa sombra alumea, Misterio de idades remotas , Se dilata en cálidas notas Que palpitan no corazón. ¡Carballeira, carballeira! Es todo o pulmón Da terriña de Fornelos … Seguir lendo
Buscaba un oito de setembro Unha veciña unha pedra, Para descansar da romaría Dos Remedios que sempre medra. Non era de traballar Era do baile da festa. Por iso levaba na testa Aquel sono de soñar: “traballar por traballar A capa as de deixar Neste Ponteareas inmortal. Seguir lendo
Chove gotiñas de auga No rueiro de As Fraguiñas Entre as follas dos carballos Caen silenciosamente. ¡Non te asustes Maruxiña Que poden lavarche a vida! É corre para o eido muller, A coller as mazanciñas É debaixo da maceira, Cómea si tes famiña. Seguir lendo
Foi perder as súas ramas, A paz e as romarías: Outra vez Nai. Outra vez fronteira Entre outras identidades. ¡Que difícil é ser de Fornelos! ¡Que terrible o seu destino! Sinto ofender a dignidade, Deste grande desafío, As inxurias e ameazas Por este noso destino. ¡Que difícil e a liberdade, Nesta terra tan amada Polos … Seguir lendo
A noite púxose un velo Triste, coa choiva, É sentíame en As Fraguiñas, A choralas penas miñas. Lonxe do río Tea, Perdendo a mirada Co vento da noite chea. ¡Ai! me dixen: ¡Que pare a noite! ¡Ai, que triste desenredo! ¡Que noite espida é triste Durmir sobre a almofada Que se vai pechala porta Antes … Seguir lendo
Almofada Esquecida 