As esperanzas perdidas

Despois da noite espero o día, E lembro as esperanzas perdidas. Xa non creo nada: o sei Daquelas noites tan frías De que fun sempre un idiota É poeta de alma durmida; Dun corazón que ama tanto, É dun corpo sen comida. ¡Para que quero vivir, Ante tanta inxustiza! Seguir lendo →

Lembranza II

Lémbrome do xardín Da eira, Baixo un claro sol E ceo celeste, Envolto baixo a parreira Coa miña pupila negra, das uvas brancas e tintas entre ramas e videiras, sen saber que era eu, as veces, tan clara, que perseguía coas súas formas, o tempo que nalgún suspiro me roubaba o corazón. E logo, Daquela … Seguir lendo →

Lembranza I

Da paz que tiven no seno Do fogar de Fornelos, Non ha tiven noutra parte: No verán co sorriso Da tímida esperanza Porque a anguria me oprimía O fogar a ¡Esperanza! Seguir lendo →