¡Ai, Fornelos, Fornelos!

¡Ai Fornelos, Fornelos! E que foi ¿De Forneliños, Tanta beleza escondida, Tan parladoiro Que a xente toda admira? Seguir lendo →

Eu fun nado en. . .

E fun nado en Fornelos da Ribeira, Do cal estou orgulloso. Me ensinaron a ver a vida De diferente cor. Terra na que nacín e crecín, Vindo florecer a primavera. Gocei en cada verán Das noites, e o atardecer, Sentín frío no meu ser, Na eira, e percibín das árbores A flor caer. Agradecido estou … Seguir lendo →

Sentir Fornelos

Sentir Fornelos da Ribeira, E sentir o fogo ardente Da terriña; E fluír polas arterias O horizonte da miseria Coa sinceridade vivida. Falar do si e do non, Disposto a pelexar,sen resgar, Ser ético na vida. Buscar reclamos na xente Sen perder a compostura; Unir sempre, Desterrar o que aliena, Coa cívica firmeza, Loitando pola … Seguir lendo →

Cando volva a Fornelos

Cando volva o meu Fornelos, Verei renacer as flores, Naquel fermoso eido, Coa capela Santa Rosa E o viñedo esplendoroso, Ou quizais, Cando volva o meu Fornelos, Xa non atoparei aquel verde, A madriña, Nin a súa cálida sorte. Seguir lendo →

Bendito sexa

Bendito sexas Fornelos da Ribeira. Cando me encontro no camiño, collendo as flores dos toxos Sen mancarme coas espiñas. Bendito sexa o eido de Cambra, No rueiro do Casco, Coas parras de uvas cheas Que a miña madriña tiña. Bendita sexa a xente, os amigos, Que camiñaron con migo. Bendita sexa a carballeira das Fraguiñas … Seguir lendo →

Lembrando o meu Fornelos

Lémbrome daqueles tempos Perdidos naquel eido de Cambra, En Fornelos da Ribeira, Hoxe non son recoñecidos. Lémbrome daqueles tempos Que non sabíamos ren, E o intuíamos todo. Descubrimos cousas novas: As cores da tv. ¡Novidade! Os centros do CEIP do Ensino, En forma de froita estraña, Que foi alumeando os sonos Da nova xente estudada. … Seguir lendo →

A miña aldea de Fornelos da Ribeira

Con mais dun milleiro de anos enriba, Comparándote con outras, Está a miña aldea querida Aprendendo a camiñar, Con u pe sobre as veigas E o outro no fogar Esquecendo algunhas cousas ¿Delas? ¡Para que os vou falar! Miña aldea de Fornelos Rodeada estás de veigas, Que conforman os mil anos. Viñas, eidos e hortas … Seguir lendo →

Conto a historia . . .

Conto a historia dun tempo, Como os nenos de Fornelos Ían descalzos a escola Por aqueles rueiros de inverno. Como algunhas veces comían O que lles daba a xente; Dándose dente con dente Polo frío que facía Ante ese deus impertinente. ¡Cubrilos pes soamente! Dicían con arrebato: ¡Tan so un par de zapatos! Para eles … Seguir lendo →

¡¡Ai Fornelos, Meu Fornelos!!

¡Ai Fornelos, meu Fornelos! Onde habitábamos, E nos escondíamos da fame, Enganando a pobreza, Terra de fame proletaria, Ouro da propia miseria, Fétida de cheiro a morte, Esconxuro da curuxa, Co seu sentido de embruxo. Así era o meu Fornelos, Naqueles tempos escuros. Seguir lendo →

Amigos de Fornelos da Ribeira

Defendamos como grupo, Compacto e ordenado Sen cuestionala nosa vida Sendo borregos guiados. Non usemos o corazóns No que todo e mentira. Non pensemos no común Nin na posibilidade de salvarnos; Non sexamos soñadores Pensando no mal feito Porque a caída e peor: Sabede o que se di: Son os amos deste mundo, Dono dos … Seguir lendo →

¡Hai meu fornelos!

Coa súa misteriosa campiña, Terras que andei eu Co can e os meus poemas . . . Terra que o home chora, O can esquecido, Obedecendo o seu home. Eu xa perdín o Ceo. ¡Xa sei que son pobre! Seguir lendo →

¡Non foi ela, non!

Non foi; non foi a Lúa, Tampouco a deusa meiga, Non foron as melancólicas lendas, Sereas, como as augas Do río Tea, O seu paso por Fornelos, Por Fornelos da Ribeira. Foi ela, unha pedra A que fixo voar a lavandeira, Cheiña de bágoas ela, Bicando as areiñas da terra. Eu vivía na sombra, naquela … Seguir lendo →