Quen, de Estoril a Madrid, Coñecido por Xuanito Buscou,non sabemos que. Homes non levaba consigo Nin a pe nin a cabalo; Pero saír, saía De noite motorizado, E cos negocios de rei Soia ir sempre pensando Como lle sairían Os españois enfadados, De tal sorte entendía Que en España ía ollando A través de cada … Seguir lendo
Non quero, non, Dos teus beizos a esmola, Nin o bico esquecido, Nin o regalo da alborada Que aniquilou a miña alma. Me quedo co corazón partido; E morrer, como morre a cegoña Lonxe do seu meniño. Seguir lendo
(Daqueles tempos de don Xosé Álvarez, mestre de Lourido con quen aprendín a ler e escribir 1.937). Houbo sempre meniños pobres É pobres meniños Que non se miden Polos seus aliños. Ricos e pobres: Pobres é ricos. ¡Que mais da! ¿Ves aquel meniño? ¡pobre meniño! Pide esmola, Pide pan, Pide abrigo, Pide cariño. . . … Seguir lendo
Almofada Esquecida 