El so sentía O surco que deixaba a xunta, A fame, a miseria que asusta; O trabalo que non abunda, . . . El so escoitaba O lamento triste, A vida en letargo, Un grito longo, . . . El so sentía, A desesperación Vavío no estómago, A ignorancia da maldición E a morte do … Seguir lendo
Nunca estiven envolto no velo da néboa, Que o cubre suavemente, Segundo me din Os solicitantes da noite. Chamados fillos da noite. Ese deambular psicodélico, Ciclo da verba perdida, Xurdira da noite dos sonos Que nacen da alma doída. Lémbrame a un 7 de setembro, día dos Remedios en Ponteareas, en que nos escapamos de … Seguir lendo
Os meus poemas vanse, E a luz deixa de brillar, O can está no palleiro E non deixa de ladrar. Ten os ollos espantados, As patas como a sangrar I eu comezo a chorar. Non entendo o que pasou, Nesa noite de Luar, Nin na penumbra do día, Entre a fiestra de cristal, Neste Fornelos … Seguir lendo
Crúa noite, Un grito desgarrado, . . . doe o silencio Ante esa voz altiva. Non me volverá a tocar Nin con golpes nin con verbas, Doe, ¿verdade? Non o sei. Eu tamén fun vítima. Seguir lendo
Almofada Esquecida 