É a nosa terra, a nosa vida, a nosa historia, os nosos poemas de sempre, o desamparo, o pracer, a nosa xente. . . Que terá a miña aldea De Fornelos da Ribeira! Cando piso a terra Se me ensancha o corazón É se me acende unha vela. Non será a terra, Os eidos e … Seguir lendo
O meu pais que é España. Os días vanse largando, É o meu corazón de poeta, Regresa a miña terra Coas xentes que se queimaron. Queimaron é digo, ben, Coa sequidade dos sistemas É coa cadea dos probes. É os poetas non se esquecen, Daqueles políticos viles, Dos vencidos, dos perdoados Pola miseria dun deles. … Seguir lendo
Terra onde nacín, É onde non morrerei; Terra fértil,Val do Tea, Que une o Ceo e a Terra. Bendito chan que alumea O fornelense da Ribeira, Pola mañanciña cedo, Co carro de bois armado E as mans encalecidas Polo tráxico destino. O Sol lle sae é fai o día, O labrego marxinado Loita con el … Seguir lendo
Esta nosa terra ten, Un milleiro de parados, Tan so merecen un xexuno e un almorzo. E sen embargo os bancos, Apestados do fedor Dan cobiza sen mitigar A velocidade dixital. A “señoría” indolencia. Os meniños se van a cama Tódalas noites se tomar Unha cunquiña de leite E poder ben descansar. Saben da escuridade … Seguir lendo
Sinto unha dor moi profunda Que non me cabe no peito; Que non existen en dereito Para que reine a xustiza Nesta nosa terra querida. O que está ocorrer Non ten perdón Para os nosos gobernantes: Pois para elles, Debería ser importante Unha boa posición, A saúde, educación Cretos o traballo, Asistencia e profusión. Beneficiarios … Seguir lendo
Almofada Esquecida 