Vida

Todo fora nada, A pesar de que fora todo; Logo nada, logo todo. Souben despois non ser nada: Nada, en todo momento. Seguir lendo →

Contemplación

Dende a fiestra do meu fogar Contemplo o mar; As illas Cíes, O Ceo de estrelas O murmurio das gaivotas, Nunha noite clara Do verán vigués. Contemplo a Lúa durmida, Gaivotas perdidas Que foxen no Ceo azul, É o vento mareiro Zoa con forza, Entre a fiestra Da miña vida. Gaivotas viaxeiras, Mariñeiros con vida … Seguir lendo →

Non tiven na miña vida

Como republicano nacín, Non tiven na miña vida Nin rei nin reina algunha. ¿Por que príncipe? ¿Por que primeiro Entre tanto aduladores, Que como sabedes están Fundidos aló o longo, Na terra do excrementos? Non tiven cardeal gabián, Nin papa que morrera En cheiro de santidade; No tiven, non, Na miña vida, Mais que xentes … Seguir lendo →

¿Que é a vida?

A vida, amigos meus, Son sentimentos, Son sufrimentos Da miña terra; Lembranzas que un día, Baixo as parras do eido, Chorei,canto podía. A vida é, Algo que acaricia e desgarra, Iso que fan as nosas vidas, Tempos calados,sen hora, Unha vida perdida Preguntando despois de todo: ¿Qué é a Vida? As penas vanse, se esquecen, … Seguir lendo →

É vida…

Reprodución da especie, Da nosa especie vivida, Ocupación de nenas e neniños: A familia. O fogar De cada día. A espiritualidade, Sentimento, En harmonía. A música: Todo é poesía… (é cal quer outra dimensión da vida). Foron elas, e non os homes, Na maioría dos casos, Os que nos enriqueceron, Na sensibilidade, Na experiencia E … Seguir lendo →

Dicía o cego na esquina…

Recibe fillo o bico de teu pai, No día da despedida; Queira Deus encontres tan vo ar De saúde, como o que deixas. Encontres casiña, onde te queiran, Como eu, na miña aldea; Non soñes coa fortuna, Se legal en canto poidas aforrar, Non esquezas estas terras Que aínda que pobre Te mantivo tantos anos… … Seguir lendo →

Non fai moito

Non fai moito, Fun o eido onde un día, A miña infancia coñecera: A noite e o sol do mediodía. Dos que morreran un día. Xa non me altera O ritmo da miña sangue, Alí vivira: Cando aínda alí era primavera. Onde o meniño en deuses convertera. Hoxe, aquel fogar mudo, As parras rachadas Que … Seguir lendo →

Si souberas o que foi…

¡Si souberas o que foi do meu eido Do rueiro do Casco Atado a capela! Era, entón, terra enchida Nos tempos do meu crecer. Cheo de paxariños E de parras de uvas É de caraveis en flor. Si superas o que era ese eido Que xa non está con nos, Como todo o que é … Seguir lendo →

A vida

Deste meu vello corpo Late auga é medo; O gozo de ollar de lonxe, As almas, Os feitos, É como cal quer verba, A morte. ¿Xa é tempo? Seguir lendo →

¡Hai quen puidera falar do que ve!

Hai quen puidera falar do que ve, Dende o nivel do chan Ata o onceavo piso; Dende a profundidade do mar Con o cheiro a humidade. Coa miña miseria. ¡Conmovedor cheiro! Con un mundo desesperado Por uns mil e un desaforados. Dende o chan Ata o onceavo piso, Con bandeira sen dignidade É postos todos … Seguir lendo →

Ansiala vida

Sempre ansiei a vida, Sempre me aferrei a ela, Como se aferra o firmamento A Lúa e mais as estrelas. Elevei o meu espírito, Deixei corren a sangue Polas veas, Intuín a miña vida, Con alegrías e penas. Hoxe todo inexistente, Adormecido os sentidos Veño dicíndolle a vida, ¡Tan penosa e lamentable! ¡Au revoir! Miña … Seguir lendo →

TODA A VIDA

LEVO TODA A MIÑA VIDA, CHAMANDO A PORTA DE DEUS, ¿É CREEDES QUE ME ABRE? POIS SO PIDO LIBERDADE. Seguir lendo →