Era un viño compañeiro de carnes e peixes, dos mariscos e dos queixos; Viño tinto de caíño, pedral e espadeiro, Brancellao en proporcións, Con misteriosa discordancia, Premiando os padais Con sensitivas variacións, Que namoran tradicións ancestrais Ascendendo dende a humilde lareira Ata a Casa Pepe, restaurante. Era un viño venerado Facendo choutar a lingua Daqueles … Seguir lendo
(Cimadevila) Ese viño que ti tes, Primeiro o bebo eu, Espero que te des conta A cantidade que sobrou ¿Non ves, ou non sabes, A cantidade que quedou? Seguir lendo
O viño que tanto coidou a miña madriña Beber un viño “Mencía”, Era vida. Bebelo pouco a pouco, É deixalo na fuxida, É quedar desoído en todo. Iso si que non é vida. Bebelo en tempo cero, E suspirar por unha cunquiña E imprimir vida: É gozar dun suspiro. Nos tempos de soidade, É sentirme … Seguir lendo
Viño tinto, sabor Mencía Fulgor do ocaso, Vin a túa mirada Da cor e da túa dozura, Fíxencheme pracer no corpo En pleno sorbo, Da vida e da alma. Agora que te encontras Lonxe de min, Baixo a miña intensa mirada, ¡Démoslle un trago a vida Polos intrépidos rueiros Da nosa ausencia perdida! Alguén programou … Seguir lendo
O penúltimo vaso de viño No eido de “Lecio” Lle dicía un día a Lecio, Amigo da miña aldea, Que queirámolo ou non, Temos tres alternativas: Onte, hoxe e maña. É como dicía Andrés, Nin se queira temos tres, Pois o de onte foi onte, Por pasar a outro tempo, É so mentes quedan dous, … Seguir lendo
Recollido no Canon da fe do IV Concilio de Letrán. Ano 1.215. Di así: En pan e viño, aquí fica o sabor, Mais non é pan nin viño,cousa mellor: Corpo é de don Cristo o Salvador; Que este non crese, grave error O que digo do pan, iso digo do viño, Todo é Corpo Dómini, … Seguir lendo
¡Hai, Viño do Condado do Tea, Co teu acendido misterio! En cada “cunca” de viño, Te fas risoño e serio. Es un viño encantador A calquera fai cantar E tamén cambiar, O lercho e o intelixente, O despistado enredador, O espléndido e o trapalleiro. Todos de “gran calidade” En facer a taberna amena; Co unha … Seguir lendo
O viño, vai de verde a morado, Tórnase rosa, transparente, Onde a Lúa é sólida o instante; É o aroma do viño insistente. O home sabe de viño, O viño sabe do home; O produto un misterio. A memoria do viño É a memoria do cultivador E das estrelas; Que un día, xa de pe, … Seguir lendo
¡Oh! Cricrí, do viño, Do Condado de Salvaterra, Que ten sono a terra; Canta en viva voz Ou dúrmete contento Que están por chegar As penas da nosa xente Que te farán cantar. ¡Ai, cricrí viaxeiro! Da eternidade. Dúrmete dourado Na nosa soidade. Cricrí cogote Do amañecer, Tibia esperanza De hoxe, mañá e onte. Dúrmete … Seguir lendo
Almofada Esquecida 