Dubidar seica non

Non sei si dubido da vida, Tamén non tiven tempo, Por dubidar, dubidei do Eterno, E aquí onde me encontro. Seguir lendo →

Chove, chove…

Chove miudiño chove, E susúrroume un segredo, Para entrar na miña casa ¡Mira ben que vas facendo! Seguir lendo →

O que din as xentes

As xentes de Fornelos din Que un bo día, Eu saín para ir o mais alá É en sinal de recoñecemento Con un pouco de esperanza Puiden pasar ¡Sen sabelo! Tamén me falaban, Dos meus poemas impertinentes Que non chegan a ningures ¡Tamén pasaron sen sabelo! É, eu, sen saber que é o repouso, É … Seguir lendo →

Mar de Vigo (Dende San Sebastián)

Chorei bágoas salgadas, Desbordando os meus ollos, E quero que me coñezas Porque pronto estarei No corazón dos teus eidos. Seguir lendo →

Da Ribeira do Tea

Da Ribeira do Tea é Fornelos, Moitas veces abaneado Polas noites e o mal tempo; Estaba sempre nubrado É agora que xa deixouse De comulgar coas rodas, Do muíño; Daquelas pedras durmidas, Está agora sempre o sol, Tomando un trago de viño. Seguir lendo →

Miña casiña, meu lar

Pola fiestra da casa de Cambra, Vexo un paxariño cantar, Asomeime sen sabelo, É no sei de que falar, O lanzarse entre as follas É as uvas do lagar. Seguir lendo →

Mar adentro

Mar adentro, Cando o sol está baixo, É o sol está vermello. Eu me sorriso É camiño sumiso Pola praia do Vao, Con trasfondo do vento E a caricia do mar. Seguir lendo →

O cemiterio de Fornelos

Alí o mundo é mudo, Rodeado de paredes. É por enriba daqueles Pedra con pedra, unha brisa, Que, entra pola porta aberta, É no corazón inquedanza Cando as flores xa son muchas. Seguir lendo →

Na praia do vao, outro dia

Xa cho dicía eu, miña dona, Que o bosque e mais o mar, Falan idiomas distintos. O mar nos ensina a auga, E o bosque, o seu lugar. Seguir lendo →