O tempo vaite borrando Ata tapar os ollos, Deixando de velas estrelas E o lapidario logo, Que todo arderá co fogo. Pasaras lanzando reflexos de pedra, Unha e outra enganchadas, seladas polos ollos Logo de ser atormentadas. O Ceo quedará na memoria, Os sonos, mortos e aureolas Das noites, quedarán nos rostros Da eterna primavera. … Seguir lendo
Miña aldea, Miña terra, Miña xente, Meu desterro, A miña morte. ¡A miña vida de sempre! Seguir lendo
Para escapar da prosa; Dos que viñeron e se foron, Dos que nunca se foron . . . Das cousas mais dolorosas, Dos que me fixeron chorar, Escribo estas miñas cousas. Seguir lendo
Lémbrome daqueles tempos Perdidos naquel eido de Cambra, En Fornelos da Ribeira, Hoxe non son recoñecidos. Lémbrome daqueles tempos Que non sabíamos ren, E o intuíamos todo. Descubrimos cousas novas: As cores da tv. ¡Novidade! Os centros do CEIP do Ensino, En forma de froita estraña, Que foi alumeando os sonos Da nova xente estudada. … Seguir lendo
Estábamos xuntos os dous O pe do Cruceiro do Casco, Onde se esconde a Escola E as ferramentas do campo. Había libros para ensinarte Que parecían flotar no ar: Unha vez que os soltabas Soaba a música celestial. Seguir lendo
Con mais dun milleiro de anos enriba, Comparándote con outras, Está a miña aldea querida Aprendendo a camiñar, Con u pe sobre as veigas E o outro no fogar Esquecendo algunhas cousas ¿Delas? ¡Para que os vou falar! Miña aldea de Fornelos Rodeada estás de veigas, Que conforman os mil anos. Viñas, eidos e hortas … Seguir lendo
Bendito sexa o traballo, Aínda que sexa a destallo; Maldito sexa o ladrón Que sabe roubarlle os cartos. Bendito sexa o xornaleiro Do que duro traballa, Para levar o pan a casa; Maldito o pan que comen Os que limpamente asaltan. Bendita sexa a man sucia Do traballo limpo; e Malditas as mans limpas Do … Seguir lendo
Fornelos quedou sen Anxos, O Demo andaba solto, Impune polos rueiros Burlándose polos insultos: Maruxa, Manolo e Candelas, E agora o Anxo. Logo ¿Quen mais? ¿Cantos deles morreremos? Cando a Lei vela por lucre E a xustiza pide actuar, Perde valor a vida, e o futuro Concelle a liberdade. Congresistas, senadores e xuíces Milleiros de … Seguir lendo
Se miran, se presentan, se desexan, Se acarician, se bican, se espidonean, Respiran, se deitan, se cheiran, Penetran, chupan, se recrean; Se dormen, espertan e iluminan, Se escoden, se palpan, se fascinan, Se mascan, se gostan, se babean, Se confunden, se acoplan, se desfrean, Se aletargan, se desfán e se reintegran: Esta é a realidade … Seguir lendo
Conto a historia dun tempo, Como os nenos de Fornelos Ían descalzos a escola Por aqueles rueiros de inverno. Como algunhas veces comían O que lles daba a xente; Dándose dente con dente Polo frío que facía Ante ese deus impertinente. ¡Cubrilos pes soamente! Dicían con arrebato: ¡Tan so un par de zapatos! Para eles … Seguir lendo
Do adro da Igrexa, Vin estenderse o vento, E o vento sen querelo, Entrar correndo, Detrás dun vagabundo: Alí estaba pedindo. Seguir lendo
Eu fin nado nesta terra De Fornelos da Ribeira, Erguida de viñedos e veigas, Que corren polas miñas veas, Orgullo das nosas xentes De Fornelos da Ribeira. Hoxe lles brindo o meu saúdo Neste humilde poema, Por haber sido nado Nesta bendita terra Da Ribeira do Tea. Seguir lendo
