(O meu mestre de Lourido.) Meu sempre e ben querido Mestre, de San Andrés de Lourido: Teña un pouco de paciencia, Quero pedirlle un favor: Como é indispensable É pedirlle o “aprobado” É sentir que vostede Foi sempre moi amable, E sendo tan bo con migo, Para min recordable, É tamén glorificado, Agora que está … Seguir lendo
Naquel eido de Martín, Te goreceches como unha ave de presa, Lembranzas de liberdade Con re gustos de silencios, Como unha noite con cómplice, Naquelas noites branquiñas, Seguiches sempre as estrelas Que tan ben debuxada tiñas, Formando unha cela de monxa, Con unha cruz de cristal. Fuches doncela eucarística, Capitana encallada Naquel Fornelos natal, Que … Seguir lendo
Chove gotiñas de auga No rueiro de As Fraguiñas Entre as follas dos carballos Caen silenciosamente. ¡Non te asustes Maruxiña Que poden lavarche a vida! É corre para o eido muller, A coller as mazanciñas É debaixo da maceira, Cómea si tes famiña. Seguir lendo
Na casiña de Fornelos, Tiña aberta a fiestra, Para escoitar os grilos É as ras de “Cantará” No rueiro de Martín. A fiestra estaba aberta Para que entrara a esperanza, O vento fresco e a paz, Que me invadía a alma. A verdade e que a tiña aberta, Para expulsar os pantasmas Da miña nai … Seguir lendo
Para a xente de hoxe en día, Non é fácil imaxinar, A vida do aldeán Neste Fornelos,sen par, Do que non puido estudar, Loitando polo destino, Só aprendeu a traballar. Mirando sempre o camiño, En cada saída solar, Coa compaña do can, Fidel sempre o seu amo, Comendo un chisco de pan Con un chisco … Seguir lendo
¡Que bonita é a miña aldea, Fornelos da Ribeira! O esquecer me persigue, Non o podo remediar, Lembranzas dos sentimentos ¡Quen os puidera celebrar! Quixera que fora un sono, E perderme o espertar, No eido de Cambra, digo, Un día, Para alcanzar o que digo, Voando a eternidade Que agora faise escura, E non quero … Seguir lendo
Esa brisa agarimosa Na finca de Mirambell Acaricia ben as árbores Con os airiños do mar. Lanzalas olas o ar, E facendo remansiños, Baixo as rochas milenarias, Se sente un, a modiño, Cambeando o sentidiño. Fermosa brisa ollamos Na “finca de Mirambell”, Que todos compartimos Cos cheiros de flor silvestre Naqueles recunchos escondidos. ¡Finca de … Seguir lendo
