Rio Tea

Auga limpa cristalina Que corre pola vena do Tea, Bañando a nosa terra, Calmando a angustia De quen te bebe, Segue correndo, En limpa ribeira: Así quixera eu ser. . . Fresco é caudaloso Co fío da auga, Tranquilo, ¡Amigo do Tea! Seguir lendo →

Somos fillos de Fornelos

Ser fillos de Fornelos Lle debemos o que somos; Os vieiros por onde vamos, Os eidos dos nosos rueiros. . . Por iso que o noso Fornelos Coas súas cousas, Escribe tódolos días, Os nomes agradecidos, De non telo esquecido. ¡Tódalas memorias son nosas! Seguir lendo →

A carballeira de as Fraguiñas

¡Carballeira! Es consolo é chanto, Esperanza é fe de vieiros. Árbores que dades descanso É paz o peliqueiro. ¡Carballeira! Es alma e alegría, Amparo,luz e perdón, Que a túa sombra alumea, Misterio de idades remotas , Se dilata en cálidas notas Que palpitan no corazón. ¡Carballeira, carballeira! Es todo o pulmón Da terriña de Fornelos … Seguir lendo →

A Ría de Vigo

Preamar é Baixamar, É unha vía flutuante, De pre axes Na Ría de Vigo Sen as Laxes. Movementos que brillan, Movementos opacos, Movementos que exaltan O Porto da Laxe. Ole axes da vida, Esquecementos que anulan, Decisións que asustan Con algunha pregunta. O barco para a Illas Cíes, Correndo a destempo, Correndo con Tempo; O … Seguir lendo →

A veciña de as Fraguiñas

Buscaba un oito de setembro Unha veciña unha pedra, Para descansar da romaría Dos Remedios que sempre medra. Non era de traballar Era do baile da festa. Por iso levaba na testa Aquel sono de soñar: “traballar por traballar A capa as de deixar Neste Ponteareas inmortal. Seguir lendo →

A ceboliña

Dicíame un portugués, Que adoraba a ceboliña Que co traxe de percal, Como ela ven sabía Depender do seu casal Ben lle queda o percal, Toda ela ben tapada É co rabiño para enriba É coas barbiñas para baixo. Di ben o portugués, O falar da ceboliña, Os trapiños que levades Son sempre ben recibidos … Seguir lendo →

O carón da lareira

Nun tempo que xa pasou, Na nosa terra había, En cada fogar, unha lareira Onde comezar o día. Lareira ven de Lar, Lugar de lume, Onde a diario se afume A vida familiar. Unha pedra, por falar, Na que se facía fogo É arredor dela había, Uns bancos con respaldo O estilo da abadía. Nela, … Seguir lendo →