Almofada Esquecida

Menú

Saltar ao contido
  • Casiña
  • Poemas
  • Textos
  • Autor
  • Contacto

Author Archives: Manuel Alfonso Estévez

Nadal
Poemas

Nadal

Posted on Decembro 31, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Bombas de crema, Canóns de doces, Vixilantes nos comercios, Bolas de frades E suspiros de monxas. Seguir lendo →

Cruceiro de pedra
Poemas

Cruceiro de pedra

Posted on Decembro 29, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Revivido Na angustiada Cruz Fecundando a dor na pedra; Brisa dos emigrantes Desta Fraguiñas eterna. Terra de xente silenciosa E de nubarróns, sen descaro, Cegueiras de árbores Sen horta; Chave en chanto ¡Non importa! Todo e vida E vontade no alto. Terra de tristura na pedra E misterio do meu chanto. Seguir lendo →

¡Noiteboa, Noiteboa!
Poemas

¡Noiteboa, Noiteboa!

Posted on Decembro 25, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Lémbrate daqueles fogares, Pobres, cheos de frío. ¡Daqueles mortos de fame! ¿Que lle pedirás as estrelas Para esta noite infame? Seguir lendo →

Lembrando . . .
Poemas

Lembrando . . .

Posted on Decembro 24, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Aquel lavadoiro e fonte No Rabelo de Tortoreos, Sentado nunha pedra, Doído o peito estaba Pola perda da miña nai falecida. Tan guapa e tan nova, Tan doce cal a rula Tivo que baixar a cova. Xa non fun mais polo rueiro Na busca das doces moras, Nin as castañas do castañal Que había entón … Seguir lendo →

¡Funme, Funme!
Poemas

¡Funme, Funme!

Posted on Decembro 22, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Funme da terra de Fornelos Para outras terras estrañas, Levando con migo as penas E aflita a miña alma. Funme para lonxe Deixando o son das campás E sen durmir solaz a alma, Mentres ti seguías erguida ¡Igrexa da miña alma! Dando lle as campás de sempre A miña alma roubada. ¡Fume, e Funme! Para … Seguir lendo →

A fiestra estaba aberta
Poemas

A fiestra estaba aberta

Posted on Decembro 17, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Cando azoutaba o vento, E na fiestra se asañaba; Cando todo borra o tempo Aberta sempre quedaba. Cando pechaba as portas, Ou se tapiaba a entrada, Aberta sempre quedaba. E cando morreron os valores, E asfixiada estaba a esperanza; Cando a sorte se cebaba, Sempre a humilde fiestra, Aberta sempre estaba, Para ver o horizonte, … Seguir lendo →

Regalo da miña alma
Poemas

Regalo da miña alma

Posted on Decembro 15, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Moi mal estaba aquel home, Moi malo estaba na cama. Mandaron vir varios doutores Do mellorciño de España. E, un miroulle o pulso, Outro a testa mollada E dándolle moita pena, Todos dixeron : “Non ten nada” Pero: ¿Que di o doutor Que todos me miran e calan? O que lle digo, bo home: “Dispoña … Seguir lendo →

¡Ai, Fornelos, Fornelos!
Poemas

¡Ai, Fornelos, Fornelos!

Posted on Decembro 10, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

¡Ai Fornelos, Fornelos! E que foi ¿De Forneliños, Tanta beleza escondida, Tan parladoiro Que a xente toda admira? Seguir lendo →

A carballeira das Fraguiñas
Poemas

A carballeira das Fraguiñas

Posted on Decembro 8, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

En días de romarías, sombras verdes, Da terra que xermina, Neste centro das Fraguiñas. Aquí todos saben de amor, De sonos e da vida, De cheiros da fermosa carballeira, A carballeira das Fraguiñas. Seguir lendo →

Eu fun nado en. . .
Poemas

Eu fun nado en. . .

Posted on Decembro 3, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

E fun nado en Fornelos da Ribeira, Do cal estou orgulloso. Me ensinaron a ver a vida De diferente cor. Terra na que nacín e crecín, Vindo florecer a primavera. Gocei en cada verán Das noites, e o atardecer, Sentín frío no meu ser, Na eira, e percibín das árbores A flor caer. Agradecido estou … Seguir lendo →

Poema
Poemas

Poema

Posted on Decembro 1, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Poema, man baleira Poema, man enloitada Polo furor da nada, Tesouro do mediodía. Poema, eido sombrío, lonxe daquela pisada, Poema da man bacía. Poema que xa está fora, Poema que e quimera E a vez a voz de deus E as veces a voz da nada. Poema e estar calado Escoitando a miña vida. Seguir lendo →

Eu son . . .
Poemas

Eu son . . .

Posted on Novembro 26, 2020 by Manuel Alfonso Estévez • Deixar un comentario

Eu son como Xoán Gonzalo, o valente, o poema mais completo, E a unidade diferente: A metade do que escribo E a metade do que sinto. Seguir lendo →

Navegación de artigos

← Artigos anteriores

Publicidade

E-reader Kindle Paperwhite, pantalla de 6" (15,2 cm) de alta resolución (300 ppp) con luz integrada, wifi (Negro) - incluye ofertas especiales

Traducir

Artigos recentes

  • Nadal
  • Cruceiro de pedra
  • ¡Noiteboa, Noiteboa!
  • Lembrando . . .
  • ¡Funme, Funme!

Arquivo

  • Decembro 2020
  • Novembro 2020
  • Outubro 2020
  • Setembro 2020
  • Agosto 2020
  • Xullo 2020
  • Xuño 2020
  • Maio 2020
  • Abril 2020
  • Marzo 2020
  • Febreiro 2020
  • Xaneiro 2020
  • Decembro 2019
  • Novembro 2019
  • Outubro 2019
  • Setembro 2019
  • Agosto 2019
  • Xullo 2019
  • Xuño 2019
  • Maio 2019
  • Abril 2019
  • Marzo 2019
  • Febreiro 2019
  • Xaneiro 2019
  • Decembro 2018
  • Novembro 2018
  • Outubro 2018
  • Setembro 2018
  • Agosto 2018
  • Xullo 2018
  • Xuño 2018
  • Maio 2018
  • Abril 2018
  • Marzo 2018
  • Febreiro 2018
  • Xaneiro 2018
  • Decembro 2017
  • Novembro 2017
  • Outubro 2017
  • Setembro 2017
  • Agosto 2017
  • Xullo 2017
  • Xuño 2017
  • Maio 2017
  • Abril 2017
  • Marzo 2017
  • Febreiro 2017
  • Xaneiro 2017

Categorías

  • Poemas
  • Textos

Comentarios

Xose Luis Alvarez Ab… en As veces eu pregúntome …

Etiquetas

adeus aldea alma almofada as fraguiñas cambra camiño choiva condado deus diñeiro durmir emigrantes esperanza eu fiestra fornelos fraguiñas galicia galiza guerra lua morrer morte muller mundo nai Nelly Ernestina Estévez neno nenos noite pais patria pedra pobo pobres poema poeta primavera señor tempo terra vagabundo vello vento vida vigo vivir viño xustiza

Introduce a túa dirección de correo electrónico para seguir este Blogue e recibir as notificacións das novas publicacións na túa caixa de correos de correo electrónico.

Follow Almofada Esquecida on WordPress.com

Blogroll

  • Condado de Salvaterra do Miño

Licencia

Licencia de Creative Commons Este obra está bajo una licencia de Creative Commons Reconocimiento-NoComercial-CompartirIgual 4.0 Internacional.

Dereitos de autor

Copyright das imáxes ©Museo Nacional del Prado

Copyright das imaxes ©Museo Nacional Centro de Arte, Reina Sofía

Crea un sitio web ou un blogue de balde en WordPress.com.
Almofada Esquecida
Crea un sitio web ou un blogue de balde en WordPress.com.
Privacidade e cookies: Este sitio utiliza cookies. Ao continuar usando este sitio estás a aceptar a súa utilización.
Para saber máis, incluído como controlar as cookies, consulta aquí: Política de cookies
Cancelar

 
Cargando comentarios...
Comentario
    ×