¿Quen sou eu?

Puño encrespado. É que es ti Fornelos, Para doerme tanto. Seguir lendo →

¿Que é Fornelos da Ribeira?

Fornelos da Ribeira é Un anaquiño de terra, Perdido no Planeta Terra. ¿Que é para min Fornelos? Un ruído do río Tea, Levando auga pro millo, Deixando pisadas augas. ¿Que é para min Fornelos? O vo dos paxariños Voando polos lameiros Cos seus trinos de primavera; Os peitos dunha muller feito terra, O cantar das … Seguir lendo →

A miña querida nai

A ela: María Flora Costas Carballido Eu tiven unha boa nai, Eu tiven unha nai santa, A que me arroupaba soia, E lavaba a miña manta. A que cos ollos cansos, Mirou sempre por min, Mentres as súas mans Cosían roupas desfeitas. Aquela que me ensinou a rezar, Aquelas oracións de neno, E me axudou … Seguir lendo →

A ledicia na aldea

O cantar dos paxaros, A alegría das árbores, A choiva ¡Os meses de invernía! Os sonos, a alegría Cando te toca xogar, Son notas do corazón, Todas elas, escondidas Cando canta o corazón, Saltas sempre En harmonía, Lembrando aquelas xentes, Que te chegan o corazón. Sorrisos, corazón, amor, Sentimentos dun neno Que leva no corazón … Seguir lendo →

No correr do tempo

No decorrer do anos, Ganei moita experiencia, Horas, días, meses e anos Con un sorriso nos beizos Horas, días, meses anos Algúns deles melancólicos, Outros cheos de ledicia E outros tamén milagreiros. Por tanta experiencia vivida, Aprendín a ser feliz; Da dor, a ser mais forte, Non tanto con o valor. Para ser forte Das … Seguir lendo →

TODA A VIDA

LEVO TODA A MIÑA VIDA, CHAMANDO A PORTA DE DEUS, ¿É CREEDES QUE ME ABRE? POIS SO PIDO LIBERDADE. Seguir lendo →

¡Ollo! Co Anxo caído

¡Ollo, co anxo caído do ceo baleiro! Deste noso Universo. Onde a escura lenda resoa Chea de “eternidade” infinda. Deixemos o anxo cativo No espazo,ben fechado Prisioneiro do seu Deus Que di “amar o mundo enteiro”, É xa vedes o que temos. Seguir lendo →

¡Como é Deus?

Para min, Deus é como o fogo, Como o vento poderoso. Deus é o temor e a forza, Como o tempo,como o soño, Como amor que se devora Despois dunha tormenta, O nacer, o crecer É despois desaparecer. Deus é como un encanto, De amor e de tenrura. Deus é un bico, Paixón que se … Seguir lendo →

¡Ai, señor, señor…!

Hai, señor, que retes os meus ollos, Como unha margarida florida, Gardada axeitadiña, Coas ansias de voar, Que me falaban de amor Como único suspiro, Facendo de miña sangue Correr polas miñas veas: ¿Que queres que eu faga, Dun mundo que me persigue, E teño que librarme del? Seguir lendo →